wertwojtek

W przerażającej pustce porusza się , nadzieją krwawi. Może to nie jej wina że zwabia , zgłodniałe rekiny. Jednak wiotkie ramiona kuszą, nadpływające ławice. Może jest szansa na wybawienie, błyskała myśl. Płytkie myśli rozbiły ją o brzeg. Miarowym tchnieniem odbijała się od skał. O czy to łaska lub zbawienie, pozbawić się płetw i stać między rekinami powietrza.

Jestem człowiekiem jak z opakowania zalać , wymieszać , rzygać do rana. Moje oczy jak puszka groszku gdy się przyjrzysz, tak jak dusza, są tam proteiny Ciasteczkowy potwór, konserwową ma duszę , smarki jak kisiel wyciera, w kulinarne niepowodzenia.

wiec dawno sie nie odzywalem . coz zdarza sie i tak. moge wrzucic jakis wiersz zeby zapelnic puste pola! każdy by chciał  być warcabowym królem wokół same pionki i damy syta była by każda z kontrastowych burżuazji , bo król umiałby zadbać o czarne i białe naraz. Ustawił by wszystkich tak by panował pokój i dyplomacja. Jedyny strach warcabowego życia to, czy gracze kompensując kryzys zaczną grać w szachy, czy nie kupią nowych warcabów z Chin. Król nigdy nie dopuści by poddani stracili  bogów po obu stronac